گفتگو با آقای جلال گوینده؛ خیر مدرسه ساز استان قزوین

جلال گوینده هستم. ما اصالتا کرد ایلام هستیم و از ایلام به بغداد مهاجرت کردیم. صدام در سال ۱۳۵۹ به دلیل ایرانی الاصل بودن،ما را از عراق اخراج کرد. ۴۴ سال است که ساکن قزوین هستیم. مدرسه به نام مادرم خانم زکیه چراغ چشم است؛ ایشان مادر دو شهید هستند. ما قصد انجام یک کار خیر عام المنفعه داشتیم و پس از بررسی های لازم و راهنمایی و همکاری مجمع خیرین شهر قزوین، مدرسه سازی را انتخاب نمودیم. به این نتیجه رسیدیم؛ بهترین کار عام المنفعه، مدرسه سازی است. ما خواستار ساخت مدرسه در روستا بودیم تا بچه ها در آرامش خاطر درسشان را بخوانند بعد از بررسی روستای شنازند در اطراف قزوین را به ما معرفی کردند. مدرسه دارای سه کلاس در مقطع ابتدایی ست.

ما دو برادر شهید داریم؛ پدر ما وصیت کرده بودند که یک کار خیر عام المنفعه انجام دهیم و ما به این نتیجه رسیدیم بهترین و ماندگارترین کار خیر، مدرسه سازی است و نام شهیدانمان ثبت می شود. این کار موجب آرامش خاطر ما و شهیدانمان خواهد شد.

خیرین مجمع بسیار انسان های محترم و درستکاری هستند. اکثر آن ها چندین مدرسه ساخته اند و دارای تجارب فراوان هستند. برخورد آن ها بسیار عالی و به خوبی ما را راهنمایی کرده اند. با وجود آنکه هیچ اطلاعاتی در این زمینه نداشتیم ولی با راهنمایی آن ها اصلا اذیت نشدیم. آقای رحمانی؛ مسئول مجمع خیرین بسیار خوب ما را راهنمایی کردند. به قدری از ما تقدیر شده است که شرمنده می شویم. ما حتی دیگران را به انجام این کار خیر تشویق می کنیم؛ چرا که در آینده بچه های با سوادی خواهیم داشت که دعاگوی ما هستند و موفقیت آن ها باعث افتخار ماست.

مدرسه مهر امسال (۱۴۰۳) افتتاح شد و ما به دلیل کهولت سن مادر فرصتی نیافتیم به مدرسه برویم؛ ان شاءالله در آینده حتما از مدرسه بازدید خواهیم داشت.

تنها چالش ما صرف زمان طولانی برای ساخت مدرسه بود. ۳۰-۴۰ درصد هزینه ساخت مدرسه یعنی صفرکاری و ساخت اسکلت مدرسه بر عهده ما بود و به ما اعلام شد که مدرسه را یک ساله تحویل می دهند و هزینه های نازک کاری را دولت متقبل شد؛ بخش نازک کاری در زمان طولانی به انجام رسید و ساخت مدرسه سه سال زمان برد. امیدوارم که این تأخیرها در سایر پروژه ها به حداقل برسد.