ایزدپناهی: اهمیت تأمین اعتبار دولتی در کنار مشارکت خیرین مدرسه ساز

آقای علی اکبر ایزدپناهی از خیرین مدرسه ساز استان قزوین، بیش از ده سال است که در این مجمع عضویت دارد و مسئولیت خزانه داری مجمع را بر عهده دارد. در این گفت و گوی کوتاه، صحبت های ایشان دربارۀ تجربۀ حضور در مجمع را می خوانیم. او در این مصاحبه، به اشاره به کاهش اعتبار دولتی در سال های اخیر، به اهمیت این موضوع در تکمیل و ساخت پروژه ها اشاره کرده است و به مسائلی مانند چگونگی ترویج فعالیت های مجمع و افزایش توجهات مردم به این امر پرداخته است.

با توجه به حضور خودتان در زمینۀ مدرسه­ سازی، از تجاربتان در این زمینه بفرمایید.

• من از حدود سال ۹۰ تصمیم به مدرسه­ سازی گرفتم. یک مدرسه در محمودآباد نمونه ساختم با ۶ کلاس و یک مدرسه در ناصرآباد. دغدغه ­ام این بود که مسألۀ آموزش برای دانش ­آموزان خیلی مهم است و بسیاری از مناطق دور از شهر نیاز بیشتری دارند. مثلاً همان منطقۀ ناصرآباد یک منطقۀ دور از شهر است و به علت گرانی مسکن در شهر، بسیاری از مهاجران افغانستانی و سایر جاها که برای کار به قزوین آمده بودند، در آنجا ساکن شدند و بسیاری از کودکان اصلاً مدرسه نمی ­رفتند زیرا کمبود مدرسه، دوری مسیر، کمبود هزینه و نبود وسایل نقلیه این اجازه را نمی ­داد، اینطور بود که تصمیم گرفتم مدارسی که می­ سازم خارج از شهر قزوین باشد. در همان زمان­ ها به من پیشنهاد ورود به مجمع را دادند و چون کاری بود در جهت مدرسه­ سازی و من به آن علاقه­ مند هستم، پذیرفتم و حدود ۱۰ -۱۲ سال است که خزانه­ دار مجمع هستم.

با توجه به تجربتان از چالش­ های خیرین در ارتباط با مسئولین و یا جامعه بفرمایید.

• چالش ­ها در مجموع به خود آموزش و پرورش و بیشتر به اعتبار دولتی مربوط می ­شود. هرقدر اعتبار سازمان نوسازی بیشتر باشد بهتر است. برای مثال برخی مدارس در مناطقی ساختشان شروع و پی­ ریزی می­ شود ولی همان­طور رها می ­شود؛ هم آن اعتبار بلاتکلیف می ­ماند و اعتبار بعدی هم برای ساختش نمی­ آید، مدارسی که نیمه­ کاره می ­مانند یکی از این مسائل است و اعتبار کافی نمی­ رسد. در سال­های اخیر مدیر کل نوسازی یکی از کارهای بسیار خوبی که انجام داده، این است که تا زمانی که اطمینان از اعتبار کامل پروژه نداشته باشد، هیچ پروژه­ای را شروع نمی­ کند.

از موارد دیگر پیچ و خم­ های اداری است، مثلاً خیّری یک خانه را در اختیار اموزش و پرورش گذاشته است و مجمع می­ خواهد آن را تجدید بنا کند و به­ سبب کمبود مساحت ممکن نیست، از طرف دیگر برای مبادلۀ آن، مسائل اداری آن­قدر پیچیده است که اجازۀ چنین کاری داده نمی­ شود. با این وجود، مجمع تاکنون تا حد قابل قبولی خیّرین را جذب کرده است و گاهی اعتبار مجمع اگر از اعتبار دولتی بالاتر نباشد، برابر است.

واکنش اطرافیان، خویشاوندان و افراد جامعه به امر مدرسه­ سازی چگونه بود؟

• فکر می­کنم که واکنش­ ها بستگی به نگاه افراد دارد که چگونه به شرایط اجتماعی توجه کنند ولی در مجموع به کسی برخورد نکرده­ ام که مخالفتی کند.

آیا در سال ­های اخیر میزان تخصیص اعتبار دولتی تغییری ایجاد شده است؟

• اگر خیرین جذب شوند، مجمع اعتبار در اختیار خواهد داشت و تخصیص خواهد داد. برای مثال بازسازی یا تأمین ۵۰ سرویس بهداشتی در سال گذشته انجام شد. اعتبار دولتی به طورکلی، کاهش پیدا کرده است و اگر هر چقدر بیشتر باشد، هم سازمان نوسازی و هم خیرین دستشان بازتر خواهد بود. از دیگر مشکلاتی که در گذشته مبتلا می­ شدیم این بود که یک خیّر قرارداد می­ بست که ۳۰-۴۰ درصد از مبلغ پروژه را تأمین کند و باقی آن را دولت برعهده می­ گرفت، خیّر آن مبلغی که تعهد کرده بود، محقق می­ کرد ولی اعتبار دولتی تأمین نمی­ شد و خیّر را ناراضی می کرد. با این همه تا کنون در مجموع، با توجه به محدودیت­ هایی اعتبار دولتی، مجمع موفق بوده است.

از دیگر مشکلاتی که در گذشته مبتلا می­ شدیم این بود که یک خیّر قرارداد می­ بست که ۳۰-۴۰ درصد از مبلغ پروژه را تأمین کند و باقی آن را دولت برعهده می­ گرفت، خیّر آن مبلغی که تعهد کرده بود، محقق می­ کرد ولی اعتبار دولتی تأمین نمی­ شد و خیّر را ناراضی می کرد.

علی اکبر ایزدپناهی عضو و خزانه دار مجمع استان قزوین

به­ نظر شما برای آشنا کردن بیشتر جامعه با مجمع و ترویج فعالیت­ های آن چه کارهایی می­ تواند انجام گیرد؟

• برای این موضوع ما در مجمع جلسات متعددی داشتیم و پیشنهاداتی بوده است. اولاً باید انگیزۀ خیرینی که تا کنون مدرسه ساختند، پرسیده شود که با چه ایده­ای مدرسه ساختند؟ بر اثر تبلیغات یا یک دلیل شخصی؟ من فکر می­ کنم بیشتر، موارد شخصی، اعتقادی و احساسی مداخله دارد تا تبلیغات البته وجود تبلیغات هم لازم است.

یکی دیگر از مواردی که مشکل داشتیم محل مجمع است و عبور و مرور در آن کم است. اگر محلی در مرکز شهر داشته باشیم، طبیعتاً با یک تابلو هم می ­شود خیرین بیشتری را جذب کرد و توجه بیشتری در مردم برانگیخت. چنانچه به­ عنوان یک خبرنگار در سطح شهر محل خیرین مدرسه­ ساز را بپرسید، کسی نمی ­داند، چون در محل خلوتی است، به­ خصوص از زمانی که درب اصلی مجموعه را که با درب ادارۀ کل آموزش و پرورش یکسان بود، بستند و به خیابانی انتقال پیدا کرد که خلوت­تر هم هست.

یک مدتی در تلاش بودیم یک ساختمان متعلق به آموزش و پرورش در خیابان فردوسی را برای انتقال مجمع بگیریم که همکاری­ای از طرف آموزش و پرورش نشد و موفق نشدیم. همچنان مجمع در فکر یک مکان مناسب و در معرض دید است که معلوم نیست چه زمانی محقق خواهد شد.

حداقل در سطح استان نیاز به مدرسه واقعاً زیاد است. هدف ما این است که هیچ کودکی به­ دلیل نبود یا کمبود مدرسه، مشکل مدرسه نرفتن نداشته باشد.