مصاحبه با ناهید چراغی، فرزند سلمانعلی چراغی، خیر مدرسه ساز در استان قزوین
سایت خیرین مدرسه ساز استان قزوین، در ادامۀ گفت و گو ها با خیرین مدرسه ساز استان، به سراغ خانم چراغی، فرزند یکی از خیرین مدرسه ساز رفته است که گفت و گوی کوتاهی از تجارب ایشان را در این رابطه می خوانیم.
خانم دکتر ناهید چراغی دکتری زبان و ادبیات فارسی و مدرس دانشگاه بین‌المللی امام خمینی در قزوین است. خانم چراغی پس از فوت پدرش سلمانعلی چراغی و بنابر وصیت ایشان به مدرسه‌سازی روی آورده است. خانم چراغی به همراهی خانوادۀ خود، یک مدرسه در روستای دیال‌آباد اسفرورین، از توابع شهرستان تاکستان، ساخته‌اند که در سال ۱۴۰۰ افتتاح شد. در زیر درباره ساخت این مدرسه توضیح با ایشان گفت‌وگو کرده‌ایم.
لطفاً از شروع ساخت مدرسه و تجربه تان در این رابطه بفرمایید.
پس از فوت پدرم بنابر وصیتشان، خواسته بودند که ثلث اموالشان را در راه مدرسه‌سازی استفاده کنیم و من با همکاری خواهر و برادرانم، این کار را انجام دادیم و یک مدرسۀ شبانه‌روزی در دیال‌آباد به نام پدرم «زنده یاد حاج سلمانعلی چراغی» تأسیس شد.
لطفا درباره چالش‌ها و مسیری که برای ساخت مدرسه طی شد توصیح دهید.
ما چالش خاصی نداشتیم. ابتدا بنابر وصیت پدر من به مجمع خیرین مدرسه‌ساز مراجعه کردم و آقای بناوند، مدیرعامل مجمع، آنجا حضور داشتند و ما را راهنمایی کردند که در جلسه با اعضای مجمع شرکت کنیم. در آن جلسه مطرح کردیم و بسیار مورد استقبال قرار گرفت. قرار شد هر مبلغی می‌توانیم، بگذاریم و مابقی را دولت تأمین کند. آن موقع هم مصالح چندان گران نشده بود و با همکاری مجمع خیرین و ادارۀ نوسازی مدارس این مدرسه ساخته شد و به بهره‌برداری رسید. الان هم چند کلاس دارد و دانشآموزان در حال تحصیل هستند.
چندبار هم به آنجا سرزدیم و مدیران و معلمان خیلی دلسوزانه تلاش می‌کردند و شاکر این اتفاق بودند. خدا رو شکر ما چالشی نداشتیم و دفعات بعد که برادرم می‌خواستند کمکی بکنند، خیلی راحت توانستیم کمک کنیم. برای مثال تلویزیون برای مدرسه نیاز بود و تهیه کردیم.
ارتباط شما با مدرسه‌ای که ساخته‌اید، در حال حاضر چگونه است؟
اوایل افتتاح برخورد کردیم به مسألۀ کرونا و چندان نتوانستیم ورود پیدا کنیم، روز افتتاح هم یک برنامه‌ای بود که خانوادگی نتوانستیم در آن شرکت کنیم اما تابستان سال گذشته، در یک جلسه رفتیم که همانجا قرار شد برای مدرسه تلویزیون خریداری کنیم و به دانشآموزان هم هدایای نقدی، لوازم التحریر و…داده شد. این بسیار کار خوبی بود که اگر فرصت شود، حتماً تکرار خواهیم کرد.
اگر شرایطش را داشته باشید، کار مدرسه سازی را ادامه می‌دهید؟ یا دیگران را تشویق به این امر می‌کنید؟
بله حتماً من همیشه به اطرافیان میگویم هر کار نوع‌دوستانه حال انسان را خوب می‌کند، در هر حوزه‌ای که باشد. حوزۀ علم‌آموزی هم چون به پیشرفت مملکت و جامعه هم مربوط است، ویژگی خیلی خاصی دارد. البته یک نکته را هم اضافه کنم که با توجه به بحران جمعیت کنونی، بد نیست که خیرین مدرسه‌ساز، نگاهی به بحث جمعیت داشته باشند. چون اگر جمعیتی نباشد، مدرسه‌سازی معنا ندارد. الان برخی از مدارس ما به خاطر نبودن دانش‌آموز تعطیل یا تک شیفت می‌شود. من اگر فرصتی برایم پیش بیاید، یقیناً مایلم افراد را تشویق کنم به مدرسه‌سازی یا خودم در این کار شرکت کنم.
